CHEFULÉȚ, chefulețe, s. n. (Fam.) Diminutiv al lui chef; chefușor. – Chef + suf. -uleț.
CHEFULÉŢ s. chefuşor. (A tras un ~.)
CHEFULÉȚ, chefulețe, s. n. (Fam.) Diminutiv al lui chef.
chefuléț (fam.) s. n., pl. chefuléțe