BĂNĂRÍT, s. n. (Reg.) Bănet. – Ban1 + suf. -ărit.
BĂNĂRÍT s. v. bănet.
BĂNĂRÍT s. n. Bănet. – Din ban1 + suf. -ărit.
bănărít n., pl. urĭ (d. ban). Bănet.
bănărít (reg.) s. n., pl. bănăríturi