Toate definitiile

VIERMUȘÓR, viermușori, s. m. Diminutiv al lui vierme; viermișor, viermuleț, viermuș. – Vierme + suf. -ușor.

VIERMUŞÓR s. viermişor, viermuleţ, (rar) viermuş, viermuţ.

VIERMUŞÓR s. v. licurici.

viermușór (vier-) s. m., pl. viermușóri

vĭermișór, -ușór m. Vĭerme mic. – În est verm-.